Tüm Yokluğuyla Sendir Şiir
Vakitlerden sevdadır şimdi. Gönülleri yok yere harap eden ayrılığın hüzün saatinde gülen aşktır dudaklarda ve şiirdir yok yere tüketen insanı. Satır satır çiledir, hasrettir kelimeler. Kıta kıta bitip tükenmektir oysa şiir. Şiir, gereksiz zamanların sultanıdır. Gönülleri yıkandır yaparken; uzaklardan uzaklara giderken geri dönmektir son kelimede… Vakitlerden özlemdir şimdi. Hataları yoklamak zahmetinde kavrulan yüreğin feryadıdır unutamadımlar, seviyorumlar… Tek tek yok olmuş mektupların birer birer çekmecelerden çıkışıdır dışarıya. Elinde tutarken bile titreyen kirpiklerinin soğukluğunda saklanmak mecburiyetinde bıraktığın bir damla eskimiş gözyaşıdır yılların içinden çıkagelen şimdi… Vakitlerden pişmanlıktır şimdi. Geçmişin içinde közlenmiş ne varsa alevlenip içinde esen ve üşüten seni. Kalemin ucunda asılı bıraktığın bir sözcüktür buran içini ve seni kahreden değildir geçmiş, geçmişin vefasıdır bugüne kadar ayakta tutan her ne varsa yıkan seni… Vakitlerden şiirdir şimdi