Kelimeler Sana Dokununca
Ne kadar da acımasızdık! Sen hiç olmadığın kadar sen değildin, ben olmadığım kadar ben değilken. İkimiz de bir şeylerin gizlerinde dolaşırken oysa. Saklayıp durduğumuz tertemiz bir duygunun masum ifadesinden başka bir şey değildi bu aslında. Kaldı ki, sen ve benim konuşmadığı ne varsa koca bir bağ kurandı onlar aramızda . Belki de konuşamadıklarımızın gücüydü bizi yaklaştıran her ayrılıkta. Yoksa hangi güç yeterdi ayrılıkların sonunda buluşmaya? Her vakit tek bir zamanın çıkışında durmuyor muydu? Kavuşmaktı o anlamsız duyguların alevlenip durduğu an. Bir gülücüğün içinde sır olup patlayan bir mermi değil miydi içimde? Senden gelenlere dur demeye yetmeyen bir hissiyatın zayıflığında kaybettiğim bir benliğin çıkmazında beklerken sen… Sen derken bile bir durak kalan sözcüklerin içinde çırpınan noktalar. Başka ne anlatır, nasıl anlatır yaşadığımı. Kaldı ki ne yaşadığımın farkına bile varamadan ölüşüm olacak gibi bu. Neden diye sorma, sorma verecek bir cevabım yok, belki bir gülden